Хадуур /Залуу насны тухай эргэцүүлэл/

Хоёр хадуур үйлдвэрээс гарчээ. Шинэхэн үйлдвэрээс гарсан хадуурнууд учир ир сайтай ба өөрт хүрсэн бүхнийг хайр найргүй зүсчихээр байлаа. Хадуурнууд ч гэсэн өөрсөддөө бүрэн итгэлтэй байв. "Бид бүхнийг хадаж чадна даа" гэж бодож байлаа. Бас улс орныхоо хөгжил дэвшилд, хүн малд их л тустай ажил хийхээр заяагдлаа гэж хоорондоо ярилцаж их л баяртай байцгаана. Удалгүй хадуурнууд эзнээ олов учир нь шинэхэн хадуур өвс бэлтгэлийн баазад хувиарлагдаж нэг нь туршлагатай олон жил хадуур барьсан настай хүний хадуур боллоо. Харин нөгөө нь залуухан бас туршлага муутай нэгний хадуур болов.
Туршлагатай хадланчин өөрт ирсэн  хадуураа  өдөр болгон хурцалж хайр гамтай хэрэглэнэ. Тиймээс тэр хадуур урам зоригтой байх ба тэнд байсан хадланчдын хорхой нь хүрдэг хадуур болов. Зарим нэг нь тэр хадуурыг барьвал би  дэлхийн бүх өвсийг хадсан ч чадахаар байна. "Мөн ч сайхан хадуур юм даа гэцгээж шагшин магтана.  Энэ хадуур намар болж хадланчдын ажил дуустал эзний хамтаар өчнөөн олон тонн өвсийг хадаж эзэндээ болон улс орондоо олон жил  их гавъяа байгуулсан юм.
Гэвч өнөөх туршлагагүй хадланчинд очсон хадуур ажлын эхний өдрөө л "Би бүгдийг хадаж чадахгүй юм байна" гэдгээ ойлгожээ. Учир нь хадуур чулуу гээч асар хатуу этгээдийг ягаад ч дийлэхгүй байв. Хадланчин хайр гамгүй хадуураар газар цохино. Хөөрхий хадуур эхний өдрөө л өнөөх сайхан ирээ мохоолгов. Гэвч орой нь залуу хадланч түүнийг ирлэсэнгүй майхны мухарт шидэж орхилоо. Өглөө нь босоод хадуураа ирлэсэнгүй чигээр хадландаа гарч тунч удалгүй хэд хоногийн дараа шинэ хадуур олон жилийн хадланд гарсан хуучин хадуураас муу иртэй болов. Ир нь мөлийж, эн тэндээ эмтэрч муруйж, иш нь хугарчээ. Урам зориг нь бүрэн мохож хүч чадал нь арилсан байв. Хадуурын сүр сүлд гээч нь зөвхөн ирэндээ оршдог ажээ. Хадуур иргүй бол хадланчаас их хүч гарна. Их хүч гарах бүр хадланч улам амархан ядарна. Ядрах бүр уур уцаар болж хадуурандаа хамаг бурууг өгч байв. Чанар муутай хэрэггүй хадуур ахиад цоо шинэ хадуур авах юмсан гэнэ. Харин бусад нь түүнийг зэмлэнэ. Залуу хүн байж бага хадлан хадлаа үр бүтээл багатай байна, шинэ хадуураа тордож ирлэж хурцалсангүй, унтах идэх залхуурах нь хэтэрхий юм гэцгээнэ. Тиймээс залуу хадланч  хадлангийн нутгийг орхин явж харин хадуур нь  майхны хаяанд зэвэнд идэгдэн хэвтэж улам л өнгө зүсээ алдсаар тэр жилдээ төмрийн хогонд ачигджээ.
Хүний залуу нас яг л энэ хадуур мэт буюу өөрийгөө байнга хурцал үгүй бол чи хэнд хэрэггүй нэгэн болно.